۳. جرج ولاگوس، Oak Street Bootmakers

وقتی جرج ولاگوس دبیرستانی بود، پدرش پوتین ساز بود و به او اجازه می داد که روزهای تعطیل به مغازه آنها در شیکاگو برود و کفش ها را برق بیندازد. جان ولاگوس که یک مهاجر یونانی بود، امیدوار بود که به پسرش نشان بدهد که چقدر کار دست سخت است و او باید شغل دیگری پیدا کند. ولی این فکر او مؤثر نبود. جرج در نهایت به حرفه خانوادگی شان بازگشت و تصمیم گرفت برای خودش کفش طراحی کند. در حال حاضر برای خریدن کفش دست دوز از او باید ۶ هفته صبر کنید. او می گوید: «باورم نمی شه که مردم تو خیابونای نیویورک، شیکاگو و کشورهای دیگه با کفش هایی که من طراحی کردم راه میرن!»

۴. لیمور فراید، Adafruit Industries

لیمور که مدرک کارشناسی ارشد خود در رشته مهندسی برق و علم کامپیوتر را از دانشگاه MIT گرفته است شرکت صنایع ادافروت را هدایت می کند. این شرکت کیت های الکترونیکی دست ساز می فروشد. او با طراحی این کیت ها، مردم را تشویق به استفاده از دانش می کند و ابداع و اختراع را تشویق می کند. فراید شرکت خود را در سال ۲۰۰۵ با ۱۰ هزار دلار تأسیس کرد که این پول را برای هزینه های تحصیلش کنار گذاشته بود. او حالا با ۱۵۰ تا ۲۰۰ سفارشی که در روز دارد از هر یک از آنها چندین هزار دلار درمی آورد و هزینه های تحصیلش را می پردازد.

۵. کنی لائو و دیوید وبر، Rickshaw Dumpling

کنی لائو و دیوید وبر در سال ۲۰۰۲ وقتی که در دانشکده تجارت دانشگاه نیویورک دانشجو بودند ملاقات کردند و با هم آشنا شدند. آنها نیروهایشان را یکی کردند تا مفهوم ریکشاو را در سال ۲۰۰۴ وارد رقابت های تجارتی کنند. آنها اولین فروشگاه خود را در سال ۲۰۰۵ باز کردند و بعداً فروشگاه های دیگری نیز باز کردند. تقریباً داشتند ورشکست می شدند که تصمیم گرفتند با اتومبیل خوراکی خود را بفروشند و موفقیت آنها آنی بود. از پولی که از فروش خیابانی بدست آوردند توانستند کارشان را گسترش دهند و حالا ۷۰ کارمند دارند و امیدوارند امسال درآمدشان دوبرابر شود.

۶. محصولات غذایی عمده ارین بیکر

در سال ۱۹۹۴، ارین بیکر شروع به پختن کلوچه های صبحانه سالم نمود. سپس از یک خریدار الهام گرفت و توانست کار خود را گسترش دهد و کارمندانش را از دو نفر به ۱۰۰ نفر افزایش دهد. سپس با کم شدن ۶۰ درصد از تولیدش متوجه شد که باید محصولات جدیدی به محصولاتش اضافه کند. او فهمید که با پختن کلوچه های رژیمی می تواند موفق شود.

۷. اسکات هریسون، charity: water

اسکات هریسون از اینکه چیزهایی مثل خمیر دندان تبلیغاتی بهتر از اهداف نجات زندگی دارند خوشش نمی آمد. او فکر می کرد می تواند چیزهای دیگری را نیز تغییر دهد. بنابر این او در ۳۰ سالگی یک خیریه تأسیس کرد که آب شرب و تمیز را به کشورهای در حال توسعه منتقل می کرد. یکی از اهداف او این بود که برندسازی اش کاملاً درست و جذاب باشد. او وقتی ۲۸ سالش بود، به اروگوئه سفر کرده بود و از اینکه هر چیزی می خواست مانند همسر مدل، ساعت رولکس و اتومبیل بی ام دبلیو، در اختیار داشت، احساس بدی داشت. او تا به امروز ۳۹۶۲ پروژه آبرسانی را تأمین بودجه کرده است و برای ۱۷۹۴۹۸۳ نفر در ۱۹ کشور دنیا، آب شرب و تمیز فراهم کرده است. هدف فعلی او گردآوری ۲ میلیارد دلار برای کمک به ۱۰۰ میلیون نفر دار ۱۰ سال آینده است.

۸. جیسون توئز و داستین کوپال، GasBuddy.com

جیسون و داستین احساس نیاز به مکانی داشتند که به مردم کمک کند ارزان ترین بنزین محلی را پیدا کنند و بنابراین در ژوئن ۲۰۰۰ وبسایت GasBuddy.com را تأسیس کردند. در آن زمان توئز به عنوان برنامه نویس کامپیوتر کار می کرد و کوپال چشم پزشک بود. این دو شریک در دهه بعدی وبسایت خود را توسعه دادند و رانندگان را تشویق به وارد شدن به سایتشان و اعلام قیمت های خود نمودند. در سال ۲۰۰۹ آنها به برنامه های تلفن همراه روی آوردند. بنابراین در سال بعد برنامه های خود را برای اندروید و iOS معرفی نمودند و فوراً محبوب شدند. امروز برنامه آنها ۶ میلیون بار دانلود شده است و وبسایت آنها بسیار شلوغ است.

۹. اورن بلوستین، Oren's Daily Roast Coffee and Tea

اورن بلوستین بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه پنسیلوانیا به نیویورک سیتی نقل مکان کرد و در خیابان پنجم شغلی پیدا کرد. سال ۱۹۷۹ بود و بلوستین ۲۳ سالش بود و بسیار فقیر بود. او می خواست شغلی داشته باشد که مجبور نباشد به ۱۵ نفر بله قربان بگوید. بنابراین استعفا داد و در سال ۱۹۸۶ Oren's Daily Roast را تأسیس کرد. با ۵۰ هزار دلار هدیه از سوی والدینش و ۳۰ هزار دلار پس اندازش و یک وام ۲۵ هزار دلاری، او اولین فروشگاه ۴۰۰ فوت مربعی خود را در خیابان اول منهتن باز کرد. ۲۵ سال بعد، کسب و کار او تبدیل به غول ۱۰ میلیون دلاری شد.

۱۰. جوانا میزلز، Snip-its

وقتی جوانا میزلز پسرش بن که حالا ۲۰ ساله است را برای اولین کوتاهی مو به آرایشگاه برد، دوست داشت برایش خاص باشد. بنابراین با خودش یک دوربین فیلمبرداری برد و از کوتاهی موی پسرش فیلم گرفت تا به والدینش نشان دهد. او از این کار خود ایده گرفت تا جایی را برای بچه ها باز کند که تجربه اولین کوتاهی مو برای آنها جذاب شود. Snip-its حالا بزرگترین سالن آرایشگاه آمریکا است که فقط بر کوتاهی موی بچه ها متمرکز است و ۶۳ شعبه دارد و می خواهد در انگلستان هم شعبه بزند.

لینک منبع: 

برترین ها